biorąc pod uwagę szereg różnych prądów w partii w 1921/22, nie można jednoznacznie określić, czy ustępstwa miały charakter tylko taktyczny, czy też wywodziły się z podstawowych realizacji. Jednak zakaz frakcji i trzymanie się politycznego monopolu bolszewików, ogłoszony na X kongresie partii w 1921 roku – „dyktatura proletariatu i biednego chłopstwa” w języku bolszewickim-uświadomił ludności, która rządziła.,
podsumowanie
w Europie Zachodniej koniec I wojny światowej nie doprowadził do fundamentalnej destabilizacji państwa. Jednak w Europie Wschodniej porozumienia Paryskie nie przyniosły zadowalającego rozwiązania. Walka o państwowość narodową determinowała konflikty zbrojne od Finlandii po Turcję (i Bliski Wschód). Bardzo specyficzne połączenie walki klasowej, a mianowicie proletariackiego internacjonalizmu jako nowego wariantu imperialistycznego myślenia i narodowego budowania państwa zostało wdrożone w Rosji., Najważniejsi aktorzy na tej scenie, bolszewicy, nie mieli nadrzędnego celu budowy nowego państwa czy Imperium. Jednak w tym procesie stali się nasiąkniętymi krwią architektami nowego gatunku państwowości.
rozwiązania instytucjonalne, które skrystalizowały się podczas wojny domowej, były dość oryginalne. Powstał nowy typ partii: jako ponadnarodowa, nieposiadająca własności, a mimo to rządząca klasa polityczna. Rządził on nowym Imperium dyktatorsko, trzymając je razem. Umożliwiało to organizowanie państwa jako związku Republik, czyli przyszłych państw narodowych., Natomiast partia musiała pozostać ” międzynarodowa.”Sprawdziła się jako wielofunkcyjna organizacja. Partia rządziła krajem po modzie. Pomimo zmian w profilu personelu, polityki i mentalności oraz ciągle zmieniających się zadań, z którymi musiał się zmierzyć, pozostał kręgosłupem Imperium. Trudno jest określić, do jakiego stopnia wzmocniły ją w tym przedsięwzięciu idealne przekonania i ostateczne cele, a do jakiego stopnia wraz z wybuchem wojny domowej napędzał ją wyłącznie nienasycony głód władzy., Jest to szczególnie widoczne w dyskusjach na temat znaczenia przemocy. Nie ma wątpliwości, że pozostał konstytutywny dla rządów bolszewickich. Partia dowiedziała się, że cele polityczne można osiągnąć za pomocą przemocy wobec „zacofanej”, wyrachowanej ludności; uznała, że postęp można osiągnąć jedynie poprzez użycie brutalnej siły. Tutaj, w bardzo specyficzny sposób, przemoc i fundamentalistyczno-radykalny wariant oświecenia połączyły ręce.,
Dietrich Beyrau, University of Tübingen
Section Editors: Boris Kolonitski; Nikolaus Katzer
Tłumacz: