inflacja jest terminem ekonomicznym opisującym utrzymujący się wzrost cen towarów i usług w danym okresie. Dla jednych oznacza to trudną gospodarkę, podczas gdy inni postrzegają ją jako oznakę prosperującej gospodarki. Tutaj analizujemy niektóre z resztkowych skutków inflacji.
jak inflacja może być dobra dla gospodarki?
1. Erodes Purchasing Power
Ten pierwszy efekt inflacji jest tak naprawdę tylko innym sposobem określenia, co to jest., Inflacja to spadek siły nabywczej waluty spowodowany wzrostem cen w całej gospodarce. W żywej pamięci średnia cena filiżanki kawy wynosiła 1 centa. Dziś cena jest bliżej dwóch dolarów.
taka zmiana cen mogła być spowodowana wzrostem popularności kawy, połączeniem cen przez kartel producentów kawy lub latami niszczycielskiej suszy/powodzi/konfliktu w kluczowym regionie uprawy kawy. W tych scenariuszach ceny produktów kawowych wzrosłyby, ale reszta gospodarki utrzymałaby się w dużej mierze bez zmian., Ten przykład nie kwalifikowałby się jako inflacja, ponieważ tylko konsumenci najbardziej uzależnieni od kofeiny doświadczyliby znacznej deprecjacji ogólnej siły nabywczej.
inflacja wymaga wzrostu cen w „Koszyku” towarów i usług, takim jak ten, który obejmuje najczęściej stosowaną miarę zmian cen, wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI). Gdy ceny towarów, które nie są uznaniowe i niemożliwe do zastąpienia-żywności i paliwa—wzrosną, mogą same wpływać na inflację., Z tego powodu ekonomiści często rozbierają żywność i paliwo, aby spojrzeć na „podstawową” inflację, mniej zmienną miarę zmian cen.
kluczowe kierunki rozwoju
- inflacja, stały wzrost cen towarów i usług w danym okresie, ma wiele skutków, dobrych i złych.
- inflacja niweluje siłę nabywczą, czyli ile czegoś można kupić za walutę.
- ponieważ inflacja obniża wartość gotówki, zachęca konsumentów do wydawania i zaopatrywania się w przedmioty, które wolniej tracą wartość.,
- obniża koszty kredytu i zmniejsza bezrobocie.
2. Zachęca do wydatków, inwestowania
przewidywalną odpowiedzią na malejącą siłę nabywczą jest kupowanie teraz, a nie później. Gotówka straci tylko wartość, więc lepiej jest zabrać zakupy z drogi i zaopatrzyć się w rzeczy, które prawdopodobnie nie stracą wartości.
dla konsumentów oznacza to napełnianie zbiorników z gazem, napełnianie zamrażarki, kupowanie butów w następnym rozmiarze dla dzieci i tak dalej., Dla przedsiębiorstw oznacza to dokonywanie inwestycji kapitałowych, które w różnych okolicznościach można by odłożyć na później. Wielu inwestorów kupuje złoto i inne metale szlachetne, gdy utrzymuje się inflacja, ale zmienność tych aktywów może anulować korzyści wynikające z ich izolacji od wzrostu cen, zwłaszcza w krótkim okresie.
w dłuższej perspektywie akcje należą do najlepszych zabezpieczeń przed inflacją. Na zakończenie grudnia 12.11.1980 (AAPL) kosztował 29 USD w bieżących (Nie skorygowanych o inflację) dolarach. Według Yahoo Finance, udział ten byłby wart $7,035.,01 pod koniec lutego. 13, 2018, po dostosowaniu do dywidend i podziału akcji. The Bureau of Labor Statistics ” (BLS) Kalkulator CPI podaje tę liczbę jako $2,438.33 w dolarach 1980, co oznacza rzeczywisty (skorygowany o inflację) zysk w wysokości 8,346%.
powiedz, że zamiast tego zakopałeś te 29 $na podwórku. Wartość nominalna nie zmieniłaby się po wykopaniu, ale siła nabywcza spadłaby do $10.10 w 1980 roku; to około 65% amortyzacji., Oczywiście nie wszystkie akcje wypadłyby tak dobrze jak Apple: lepiej byłoby zakopać gotówkę w 1980 r., niż kupić i posiadać udziały Houston Natural Gas, które połączyłyby się w Enron.
3. Powoduje większą inflację
Niestety, chęć wydawania i inwestowania w obliczu inflacji ma tendencję do zwiększania inflacji z kolei, tworząc potencjalnie katastrofalną pętlę sprzężenia zwrotnego., Ponieważ ludzie i firmy wydają szybciej w celu skrócenia czasu, w którym trzymają swoją amortyzującą walutę, gospodarka znajduje się zalana gotówką, której nikt szczególnie nie chce. Innymi słowy, podaż pieniądza przewyższa popyt, a cena pieniądza—siła nabywcza waluty—spada w coraz szybszym tempie.
Kiedy sprawy stają się naprawdę złe, rozsądna tendencja do utrzymywania zapasów artykułów gospodarstwa domowego zamiast siedzenia na gotówce przekształca się w gromadzenie, co prowadzi do pustych półek sklepowych., Ludzie stają się zdesperowani, aby rozładować walutę, tak że każda wypłata zamienia się w szał wydawania na prawie wszystko, o ile nie są to coraz bardziej bezwartościowe pieniądze.
do grudnia 1923 r.wskaźnik kosztów utrzymania w Niemczech wzrósł do poziomu ponad 1,5 biliona razy przed II wojną światową.,
rezultatem jest hiperinflacja, w której Niemcy papierują swoje ściany bezwartościowymi znakami Republiki Weimarskiej (lata 20.), peruwiańskie kawiarnie podnoszą ceny kilka razy dziennie (lata 80.), Zimbabwejscy konsumenci ciągnący wokół taczek-mnóstwo banknotów milionów i miliardów Zim (lata 2000), Wenezuelscy złodzieje odmawiający nawet kradzieży bolívares (lata 2010).
4. Podnosi koszt kredytu
Jak pokazują te przykłady hiperinflacji, państwa mają silną zachętę, aby utrzymać wzrost cen w ryzach. Przez ostatnie stulecie w USA.,, podejście polegało na zarządzaniu inflacją za pomocą polityki pieniężnej. W tym celu Rezerwa Federalna (bank centralny USA) opiera się na zależności między inflacją a stopami procentowymi. Jeśli stopy procentowe są niskie, firmy i osoby prywatne mogą tanio pożyczyć na rozpoczęcie działalności gospodarczej, zarobić stopień, zatrudnić nowych pracowników, lub kupić lśniącą nową łódź. Innymi słowy, niskie stopy procentowe zachęcają do wydatków i inwestowania, co z kolei napędza inflację.
podnosząc stopy procentowe, banki centralne mogą odciążyć te wściekłe zwierzęce duchy., Nagle miesięczne raty na tej Łodzi, albo emisja obligacji korporacyjnych, wydają się trochę wysokie. Lepiej umieścić trochę pieniędzy w banku, gdzie można zarobić odsetki. Kiedy nie ma tak dużo gotówki sloshing wokoło, pieniądze stają się bardziej rzadkie. Ten niedobór zwiększa jego wartość, chociaż z reguły banki centralne nie chcą, aby pieniądze stały się dosłownie bardziej wartościowe: boją się jawnej deflacji prawie tak bardzo, jak hiperinflacji., Preferują raczej stopy procentowe w obu kierunkach, aby utrzymać inflację zbliżoną do stopy docelowej (zazwyczaj 2% w gospodarkach rozwiniętych i 3% do 4% w gospodarkach wschodzących).
innym sposobem patrzenia na rolę banków centralnych w kontrolowaniu inflacji jest podaż pieniądza. Jeśli ilość pieniędzy rośnie szybciej niż gospodarka, pieniądze będą bezwartościowe i nastąpi inflacja., Tak się stało, gdy Niemcy Weimar odpalili prasy drukarskie, aby spłacić reparacje z I wojny światowej, a Aztekowie i Inkowie zalali habsburską Hiszpanię w XVI wieku. Kiedy banki centralne chcą podnieść stopy procentowe, zazwyczaj nie mogą tego zrobić za pomocą zwykłego Fiata; raczej sprzedają rządowe papiery wartościowe i usuwają wpływy z podaży pieniądza. W miarę jak podaż pieniądza maleje, tak samo spada stopa inflacji.
5., Obniża koszty zaciągania pożyczek
gdy nie ma banku centralnego lub gdy bankowcy centralni są zobowiązani do wyboru polityków, inflacja generalnie obniży koszty zaciągania pożyczek.
Jeśli inflacja wynosi 10%, realna wartość Twojego długu maleje szybciej niż połączone odsetki i zasady, które spłacasz. Kiedy poziom zadłużenia gospodarstw domowych jest wysoki, politycy uważają, że opłacalne jest drukowanie pieniędzy, podsycanie inflacji i odbieranie zobowiązań wyborców., Jeśli sam rząd jest mocno zadłużony, politycy mają jeszcze bardziej oczywistą zachętę do drukowania pieniędzy i wykorzystywania ich do spłacania długów. Jeśli inflacja jest wynikiem, niech tak będzie (po raz kolejny Niemcy Weimar są najbardziej niesławnym przykładem tego zjawiska).
okazjonalna sympatia polityków do inflacji przekonała kilka krajów, że polityka fiskalna i Monetarna powinna być prowadzona przez niezależne banki centralne., Podczas gdy Fed ma ustawowe upoważnienie do poszukiwania maksymalnego zatrudnienia i stałych cen, nie potrzebuje Kongresu lub prezydenta go-ahead, aby podejmować decyzje dotyczące ustalania stóp procentowych. Nie oznacza to jednak, że Fed zawsze miał całkowicie wolną rękę w kształtowaniu polityki. Byly prezydent Minneapolis Fed Narayana Kocherlakota napisal w 2016 roku, ze niezaleznosc Fed jest ” rozwojem po 1979 roku, który opiera sie w duzej mierze na powściągliwosci prezydenta.”
6. Zmniejsza bezrobocie
istnieją pewne dowody na to, że inflacja może obniżyć bezrobocie., Płace są zazwyczaj lepkie, co oznacza, że zmieniają się powoli w odpowiedzi na zmiany gospodarcze. John Maynard Keynes teoretyzował, że Wielka Depresja wynikała częściowo z obniżania płac. Bezrobocie wzrosło, ponieważ pracownicy oparli się cięciom płac i zostali zwolnieni (ostateczna obniżka płac).
to samo zjawisko może działać również odwrotnie: wzrost płac oznacza, że gdy inflacja osiągnie określony poziom, rzeczywiste koszty płac pracodawców spadają i są w stanie zatrudnić więcej pracowników.,
ta hipoteza wydaje się wyjaśniać odwrotną korelację między bezrobociem a inflacją—zależność znaną jako krzywa Phillipsa—ale bardziej powszechne Wyjaśnienie stawia na bezrobocie. W miarę spadku bezrobocia, zgodnie z teorią, pracodawcy są zmuszeni płacić więcej za pracowników posiadających potrzebne im umiejętności. Wraz ze wzrostem płac rośnie także siła nabywcza konsumentów, co prowadzi gospodarkę do nagrzewania się i pobudzania inflacji; model ten jest znany jako inflacja popychająca koszty.
7., Zwiększa wzrost
o ile nie ma pod ręką uważnego banku centralnego, który podniesie stopy procentowe, inflacja zniechęca do oszczędzania, ponieważ siła nabywcza depozytów z czasem ulega erozji. Taka perspektywa stanowi zachętę dla konsumentów i przedsiębiorstw do wydawania lub inwestowania. Przynajmniej w perspektywie krótkoterminowej pobudzenie wydatków i Inwestycji prowadzi do wzrostu gospodarczego. Tym samym ujemna korelacja inflacji z bezrobociem pociąga za sobą tendencję do zatrudniania większej liczby osób, co pobudza wzrost gospodarczy.
efekt ten jest najbardziej widoczny przy jego braku., W 2016 r. banki centralne w krajach rozwiniętych nie były w stanie doprowadzić inflacji lub wzrostu do zdrowego poziomu. Obniżenie stóp procentowych do zera i poniżej nie wydaje się działać. Podobnie jak zakup obligacji wartych biliony dolarów w ćwiczeniu tworzenia pieniędzy znanym jako luzowanie ilościowe. Ta zagadka przypomniała pułapkę płynności Keynesa, w której zdolność banków centralnych do pobudzenia wzrostu poprzez zwiększenie podaży pieniądza (płynności) jest nieskuteczna dzięki gromadzeniu gotówki, co samo w sobie jest wynikiem niechęci podmiotów gospodarczych do ryzyka w następstwie kryzysu finansowego., Pułapki płynności powodują dezinflację, jeśli nie deflację.
w tym otoczeniu umiarkowana inflacja była postrzegana jako pożądany czynnik wzrostu, a rynki z zadowoleniem przyjęły wzrost oczekiwań inflacyjnych spowodowany wyborami Donalda Trumpa. W Lutym W 2018 r. rynki wyprzedały się jednak gwałtownie z powodu obaw, że inflacja doprowadzi do szybkiego wzrostu stóp procentowych.
8. Redukcja zatrudnienia, wzrost
Wistful talk about inflation ' s benefits is probably to sound strange to those who remember the economic mises of the 1970s., W dzisiejszym kontekście niskiego wzrostu gospodarczego, wysokiego bezrobocia (w Europie) i groźnej deflacji istnieją powody, aby sądzić, że zdrowy wzrost cen—2% lub nawet 3% rocznie—przyniesie więcej pożytku niż szkody. Z drugiej strony, gdy wzrost jest powolny, bezrobocie jest wysokie, a inflacja jest dwucyfrowa, masz coś, co Brytyjski torysi MP w 1965 roku nazwał ” stagflation.”
, Na początku Keynesianie nie akceptowali, że to może się zdarzyć, ponieważ wydawało się, że przeciwstawia się odwrotnej korelacji między bezrobociem a inflacją opisanej przez krzywą Phillipsa. Po pogodzeniu się z rzeczywistością, najbardziej dotkliwą fazę przypisali szokowi podażowemu spowodowanemu embargiem na ropę naftową z 1973 roku: wraz ze wzrostem kosztów transportu, teoria poszła w dół, gospodarka przestała działać. Innymi słowy, był to przypadek inflacji popychającej koszty., Dowody na to można znaleźć w pięciu kolejnych kwartałach spadku wydajności, zakończonego zdrowym wzrostem w czwartym kwartale 1974 roku. Jednak spadek wydajności w trzecim kwartale 1973 roku nastąpił, zanim Arabscy członkowie OPEC wyłączyli krany w październiku tego roku.
załamanie w osi czasu wskazuje na inny, wcześniejszy przyczynę złego samopoczucia z Lat 70., tzw. szok Nixona. Po wycofaniu się innych krajów USA wycofały się z Porozumienia z Bretton Woods w sierpniu., 1971, kończący wymianę dolara na złoto. Greenback spadł w stosunku do innych walut: na przykład Dolar kupił 3,48 marek niemieckich w lipcu 1971, ale tylko 1,75 w lipcu 1980. Inflacja jest typowym wynikiem deprecjacji walut.
A jednak nawet dewaluacja dolara nie wyjaśnia w pełni stagflacji, ponieważ inflacja zaczęła odchodzić od połowy do końca lat 60. (bezrobocie opóźniło się o kilka lat). Jak widzą to monetarzyści, ostatecznie winę ponosi Fed., Zasoby pieniądza M2 prawie podwoiły się w dekadzie przed 1970 r., prawie dwa razy szybciej niż produkt krajowy brutto (PKB), co doprowadziło do tego, co ekonomiści powszechnie opisują jako „zbyt dużo pieniędzy goniących za zbyt małą ilością towarów” lub inflację wywołującą popyt.
ekonomiści po stronie podaży, którzy pojawili się w latach 70.jako folia do keynesowskiej hegemonii, wygrali argument w sondażach, gdy Reagan zmiótł głosowanie powszechne i kolegium wyborcze., Obwiniali wysokie podatki, uciążliwe regulacje i hojne państwo opiekuńcze za złe samopoczucie; ich polityka, w połączeniu z agresywnym, inspirowanym przez monetarystów zaostrzeniem przez Fed, położyła kres stagflacji.
9. Osłabia lub wzmacnia walutę
wysoka inflacja jest zwykle związana ze spadkiem kursu walutowego, choć generalnie jest to przypadek słabszej waluty prowadzącej do inflacji, a nie odwrotnie., Gospodarki, które importują znaczne ilości towarów i usług—które na razie stanowią prawie każdą gospodarkę—muszą płacić więcej za ten import w walutach lokalnych, gdy ich waluty spadają do walut ich partnerów handlowych. Powiedzmy, że waluta kraju X spada o 10% w stosunku do kraju Y. ten ostatni nie musi podnosić ceny produktów, które eksportuje do kraju X, aby kosztować kraj X o 10% więcej; sam słabszy kurs wymiany ma ten wpływ. Zwielokrotnić wzrost kosztów wśród wystarczającej liczby partnerów handlowych sprzedających wystarczającą ilość produktów, a rezultatem jest inflacja w całym kraju X.,
ale po raz kolejny inflacja może zrobić jedną rzecz, lub odwrotnie, w zależności od kontekstu. Kiedy pozbędziesz się większości ruchomych części globalnej gospodarki, wydaje się całkiem rozsądne, że rosnące ceny prowadzą do słabszej waluty. Po zwycięstwie wyborczym Trumpa rosnące oczekiwania inflacyjne spowodowały jednak wzrost dolara od kilku miesięcy., Powodem jest to, że stopy procentowe na całym świecie były ponuro niskie—prawie na pewno najniższe w historii ludzkości—co sprawia, że rynki prawdopodobnie skoczą z każdej okazji, aby zarobić trochę pieniędzy na kredyty, zamiast płacić za przywilej (jak to robili posiadacze 11,7 biliona dolarów w obligacjach Państwowych w czerwcu 2016 r., według Fitch).
ponieważ USA mają bank Centralny, rosnąca inflacja przekłada się na wyższe stopy procentowe. Po wyborach Fed pięciokrotnie podniósł stopę funduszy federalnych, z 0,5%-0,75% do 1,5%-1.,75%.
/ div >