ale nie sądzę, żeby te obawy czy żale były łagodzone, a one nie rządzą moim życiem. To są bardziej ulotne myśli, które moim zdaniem są normalne-naturalne. Nie było dla mnie żadnego momentu definiującego, żadnego A-ha. Do dziś dzieci i dzieci sprawiają, że czuję się nieswojo. Nie mam z nimi nic wspólnego. — Niki, 38 lat, Chicago
mam 39 lat i nadal jestem niepewna.
mam 39 lat i zawsze myślałem, że kiedyś będę miał dzieci, ale teraz mam ambiwalentne zdanie., Mam dobrą pracę, dom, podróżuję kilka razy w roku i mam dużo wolności. Więc jeśli dzieci mają się teraz zdarzyć, w porządku. Jeśli nie, to też byłoby w porządku.
dziwi mnie moja ambiwalencja. Zawsze mówiłem, że 35 to moja granica, żeby mieć dziecko… a potem 35 przyszło i odeszło. Byłem krótko żonaty w moich wczesnych 20-tych i pomyślałem, że to się po prostu stanie w końcu, ale potem małżeństwo zakończyło się, zanim to nawet stało się tematem rozmowy., Gdybym spotkała mężczyznę, który byłby naprawdę dobrym ojcem i życiowym partnerem, rozważyłabym to, choć w wieku 39 lat nie jestem pewna, czy to nawet rozsądne oczekiwanie, że wystąpi naturalnie. To też zdecydowanie nie jest priorytetem w moim życiu. — Kristen, 39 lat, Floryda
kiedy byłam dzieckiem, myślałam, że wyjdę za mąż i będę miała czworo dzieci. Potem zostałem nauczycielem i zdałem sobie sprawę, że bardzo lubię dzieci, ale tak naprawdę nie lubię ich po 16: 00, Od Poniedziałku do piątku. To była nagła realizacja., Myślałem sobie: „jak mógłbym wrócić do domu i poradzić sobie z większą liczbą dzieci, nawet gdyby były moje?”
mam siostrzenicę i siostrzeńca, którym pomagałem się opiekować, gdy byli dziećmi, co było przyjemnością, ale kiedy ich matka lub ojciec przyszedł po nich, byłem zachwycony. Zdałam sobie sprawę, że po prostu nie mam tej rzeczy, tego czynnika, by być taką matką, jaką chciałabym być. taką, która leży na ziemi i gra, jest cierpliwa, gdy jest kapryśna. Po prostu… cały czas słyszę: „świetnie sobie radzisz z dziećmi!,”Ludzie po prostu zakładają, że jeśli jesteś osobą opiekuńczą, powinieneś automatycznie mieć dzieci, ale ja nie mam tego pragnienia. — Andi, 33 lata, Texas
nie chcę odstawiać leków.
zawsze kochałam dzieci. uwielbiam przebywać z nimi, słuchać tego, co mają do powiedzenia. To, jak postrzegają świat, jest dla mnie magiczne. Kiedy byłam młodsza, myślałam, że będę miała dużo dzieci, ale teraz w wieku 25 lat Mam przeczucie, że nie powinnam. Biorę Paxil, lek przeciwlękowy, od 12 roku życia, i jest to związane z wadami wrodzonymi., Próbowałem odstawić leki, ale każde odstawienie było wypełnione zimnymi Potami, wymiotami, zawrotami głowy, chronicznym zmęczeniem i utratą wagi. Myśl o przejściu przez dziewięć miesięcy odstawienia w ciąży jest czymś, co mnie przeraża. Stres, jaki wyrządziłoby dziecku i mnie, nie spowodowałby zdrowej ciąży. Wiem, że prawdopodobnie nigdy nie będę w stanie urodzić dziecka. Nazwij to instynktem. — Samantha, 25 lat, Floryda
źle się czuję myśląc o ciąży, ale martwię się o żal.
zawsze planowałam, że do 30 roku życia wyjdę za mąż i będę miała dzieci., Byłam zaręczona w wieku 21 lat, ale zdałam sobie sprawę, że nie chcę spędzić reszty życia z mężem. Potem przez siedem lat byłam w związku z facetem, który był już okropnym ojcem dla swoich dzieci i odszedłem od niego. Od tamtej pory podróżowałem. Przez dwa lata byłem wolontariuszem w Afryce.