niedobór mikroelementów to brak niezbędnych witamin i minerałów niezbędnych do zdrowego wzrostu, rozwoju i funkcjonowania. Niedobory te i ich negatywne konsekwencje zdrowotne dotykają około 2 miliardów ludzi na całym świecie i są w dużej mierze spowodowane nadmiernym uzależnieniem od skrobi, takich jak kukurydza, pszenica i ryż. Możliwe do uniknięcia niedobory witaminy A, D, żelaza, jodu, kwasu foliowego i cynku przyczyniają się do około miliona zgonów dzieci rocznie, a konsekwencje ekonomiczne są również wysokie., Szacuje się, że w samych krajach o niskich i średnich dochodach niedobory mikroelementów kosztują roczną stratę produktu krajowego brutto od dwóch do pięciu procent.
jedną z najszybszych i najtańszych strategii dotarcia do setek milionów dzięki ulepszonemu spożyciu niezbędnych składników odżywczych jest wzmacnianie żywności, praktyka dodawania jednego lub więcej niezbędnych składników odżywczych do powszechnie spożywanej żywności. Food and Agriculture Organization (FAO) i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) określają fortyfikację żywności jako jedną z czterech głównych strategii zwalczania niedożywienia mikroelementów., Porozumienie kopenhaskie znalazło się wśród trzech najważniejszych priorytetów rozwoju międzynarodowego. Fortyfikacje są w niektórych miejscach obowiązkowe, a w innych dobrowolne. Tam, gdzie krajowe obowiązkowe programy Fortyfikacyjne zostały dobrze wdrożone i osiągnęły wysoki zasięg i jakość, przyczyniły się one do znacznego zmniejszenia niedożywienia mikroelementów wśród całych populacji.