zawartość poszczególnych pierwiastków ziem rzadkich różni się znacznie w zależności od minerału i od złoża do złoża. Minerały i rudy są zazwyczaj klasyfikowane jako „lekkie” lub „ciężkie”; w pierwszej grupie większość obecnych pierwiastków to pierwiastki lekkie o masie atomowej (tj. lantan, ceru, prazeodym, Neodym, Samar i Europ), podczas gdy większość pierwiastków w tej ostatniej grupie to pierwiastki ciężkie o masie atomowej (tj.,, gadolin, terbium, dysprosium, Holm, ERB, thulium, ytterbium i lutetium, plus ITR, który jest uważany za członka grupy ciężkiej, ponieważ znajduje się w Rudzie z ciężkimi lantanidami). Geochemia skandu znacznie różni się od geochemii innych pierwiastków ziem rzadkich. Informacje na temat jego rud i minerałów znajdują się w artykule scandium. Zasadniczo w żadnym z omawianych poniżej minerałów nie występuje skand.,
spośród około 160 minerałów, o których wiadomo, że zawierają ziemie rzadkie, tylko cztery są obecnie wydobywane dla ich ziem rzadkich: bastnasyt, glinki lateryt, monazyt i loparyt. Z wyjątkiem glin laterytowych, minerały te są dobrymi źródłami lekkich lantanidów i lantanu i stanowią około 95 procent ziem rzadkich w użyciu. Glinki laterytu są komercyjnym źródłem ciężkich lantanidów i itru.
inne minerały używane jako źródło ziem rzadkich to apatyt, euksenit, gadolinit i ksenotym., Alanit, fluoryt, perowskit, sfen i cyrkon mają potencjał, aby być przyszłymi źródłami ziem rzadkich. (Ponadto odpady uranu i żelaza były używane w przeszłości jako źródło ciężkich lantanidów plus itru i lekkich lantanidów plus lantanu, odpowiednio.) Wiele z tych minerałów, takich jak apatyt i euksenit, jest przetwarzanych na inne składniki, a ziemie rzadkie mogą być ekstrahowane jako produkt uboczny. Oprócz minerałów znalezionych w skorupie ziemskiej, istnieją pewne głębinowe błota, takie jak te w pobliżu wyspy Minamitori w Japonii, które zawierają pierwiastki ziem rzadkich., Stężenia wahają się od setek do tysięcy części na milion, a te błota mogą pewnego dnia być źródłem ziem rzadkich.
wyidealizowany skład chemiczny tych 13 minerałów będących źródłami ziem rzadkich podano w tabeli.
Bastnasyt
Bastnasyt, fluorokarbonian, jest głównym źródłem ziem rzadkich. Około 94 procent ziem rzadkich używanych na świecie pochodzi z kopalni w Mountain Pass, Kalifornia, USA; Bayan Obo, Mongolia Wewnętrzna, Chiny; prowincja Shandong, Chiny; i prowincja Sichuan, Chiny., Złoże obo Bayan jest nieco bogatsze w prazeodym i Neodym niż bastnasyt górski, głównie kosztem zawartości lantanu, który jest o 10 procent większy w Rudzie Przełęczy. Zawartość ziem rzadkich minerałów Shandong i Syczuan nieznacznie różni się od minerałów Bayan Obo, a także od siebie nawzajem. Shandong bastnasite jest podobny do minerału Mountain Pass. Ruda Syczuańska ma więcej lantanu, mniej prazeodymu i neodymu oraz mniej ceru, co złoże Bayan Obo.,
zawartość pierwiastków ziem rzadkich w wybranych minerałach, w tym niektórych bastnazytach, podano w tabeli.
glinki Laterytowe
glinki laterytowe (znane również jako glinki absorpcyjne jonów) składają się głównie z krzemionki, tlenku glinu i żelaza; te, które zawierają również żywotne ilości ziem rzadkich, znajdują się tylko w prowincji Jiangxi w południowo-wschodnich Chinach. Ze złóż Jiangxi, gliny znajdujące się w pobliżu Longnan są dość bogate w ciężkie lantanidy i itr., Glinki w Xunwu mają najbardziej niezwykły rozkład ziem rzadkich, są bogate w lantan i Neodym z dość wysoką zawartością itru. Niskie stężenia ceru i prazeodymu w obu glinach, zwłaszcza w glinie Xunwu, w porównaniu z normalnym rozmieszczeniem ziem rzadkich w innych minerałach, jest również niezwykłe. Gliny te są głównym źródłem ciężkich pierwiastków stosowanych w produktach zawierających ziemię rzadką—np. dysprozu w magnesach trwałych Nd2Fe14B.
Monazyt
monazyt, fosforan, jest trzecim najważniejszym źródłem rudy ziem rzadkich., W 1980 roku stanowił 40 procent światowej produkcji, ale do 2010 roku przyczynił się tylko niewielki ułamek do wydobywania ziem rzadkich. Były dwa powody tej zmiany: po pierwsze, bardziej kosztowne jest przetwarzanie monazytu z korpusu rudy do koncentratu ziem rzadkich niż przetwarzanie bastnazytu; po drugie, monazyt zawiera znaczną ilość radioaktywnego dwutlenku toru (ThO2) w porównaniu z bastnazytem, a zatem potrzebne są specjalne procedury środowiskowe w zakresie obsługi i przechowywania., Jednak oczekuje się, że monazyt przyczyni się do rosnącego udziału wydobywanych ziem rzadkich, ponieważ operacje w Mount Weld w Australii zostaną doprowadzone do pełnej produkcji do końca 2014 roku.
Monazyt jest szeroko rozpowszechniony; oprócz Australii występuje w Indiach, Brazylii, Malezji, krajach Wspólnoty Niepodległych Państw, Stanach Zjednoczonych, Tajlandii, Sri Lance, Demokratycznej Republice Konga, Korei Południowej i RPA.,
Loparyt
Loparyt jest złożonym minerałem, który wydobywany jest głównie ze względu na zawartość tytanu, niobu i tantalu, z ziem rzadkich ekstrahowanych z rudy jako produkt uboczny. Ruda ta występuje głównie na Półwyspie Kolskim w północno-zachodniej Rosji i w Paragwaju. Jego rozkład ziem rzadkich jest podobny do rozkładu bastnasytu, z tym że ma znacznie wyższe stężenia ciężkich lantanidów i itru.
Xenotime
Xenotime jest minerałem fosforanowym, podobnym do monazytu, z wyjątkiem wzbogaconego w ciężkie lantanidy i itr., Był wydobywany przez wiele lat, ale przyczynił się tylko około 1 procent całkowitej ziem rzadkich wydobywanych od 1970 roku. Xenotime zawiera mniejsze ilości związków radioaktywnych U3O8 i ThO2 niż monazyt. Ze względu na wysokie stężenia itru i ciężkich lantanidów, ksenotym jest stosowany jako materiał źródłowy dla poszczególnych pierwiastków ziem rzadkich, a nie jako mieszanina ciężkich ziem rzadkich. Głównym producentem xenotime jest Malezja; złoża występują również w Norwegii i Brazylii.