trzy ekspedycje zostały przeprowadzone w ramach andeep (ANtarctic benthic DEEP-sea biodiversity, Colonization history and recent community patterns) w celu zrozumienia różnorodności biologicznej Oceanu Południowego (SO) Isopoda i zbadania połączenia faunalne z innymi obszarami głębinowymi w oceanach świata., Próbkowaliśmy głównie w sektorze Atlantyku tzw (Drake Passage wzdłuż Shackleton Fracture Zone, off Elephant Island, w obszarze South Shetland Islands, w północno-zachodnim Weddell Sea, i na South Sandwich Islands), ale także wziął dwie stacje w każdym Bellingshausen Sea i Cape Basin.
w sumie trzy ekspedycje dostarczyły 13 046 okazów Isopoda. Podczas ANDEEP I–II pobrano próbki 5525 okazów i 317 gatunków Isopoda, a z materiału ANDEEP III wyodrębniono 7521 okazów i 496 gatunków., Ogółem Isopoda stanowiły 35% wszystkich próbek Peracarida, a zidentyfikowano 674 gatunki izopodów z 40 głębokich stanowisk SO. 89 z tych gatunków (13%) było znanych, Pozostałe (585 gatunków) były nowe dla obszaru, a większość z nich była nowa dla nauki, 43 rodzaje zostały odnotowane po raz pierwszy. Asellota stanowiła 97% wszystkich Andeep Isopoda, a Munnopsidae były najbardziej dominującą rodziną, a następnie Desmosomatidae, Haploniscidae i Ischnomesidae. Według naszej obecnej wiedzy 87% tzw. isopodów głębinowych jest najwyraźniej „endemitami”. Większość gatunków nie występowała często w próbkach., Obfitość była wyższa na płytszych i wyższych stacjach i najwyższa w basenie Powell na stacji 133, i generalnie zmniejszała się wraz ze wzrostem głębokości. Bogactwo gatunkowe było najwyższe z 92 gatunkami na stacji bathyal 80-9 na 3100 m od Kapp Norvegia, ogólnie bogactwo gatunkowe było najwyższe na około 3000 m głębokości z 216 gatunkami znalezionymi na wszystkich stacjach ANDEEP i 92 gatunkami pobranymi na jednej stacji na 3100 m głębokości.
analiza klastra składu izopodów z ANDEEP wykazała ogólnie, że abisalskie stacje Weddell-Sea budują jedną gromadę., Głębokość okazała się najważniejszym czynnikiem abiotycznym dla opisywanego składu gatunkowego. Większość gatunków często występujących na stanowiskach abisalnych to Munnopsidae, które potrafią pływać.
tak głębokowodne różnią się składem fauny od półkuli, a nieliczne gatunki izopodów występują na wielu stanowiskach, podczas gdy większość gatunków występuje tylko na nielicznych. Przyczyny tych ustaleń nie są znane. Przyszłe badania powinny koncentrować się na funkcjonalnej roli częstych gatunków ekosystemu głębinowego i sieci pokarmowej.